Niet nieuw, wel razend actueel: The Devil’s Highway van Luis Alberto Urrea.
In 2001 probeert een groep mannen de Mexicaanse grens over te steken naar de woestijn van Arizona, dwars door de dodelijkste regio van het continent: The Devil’s Highway.
Drie jaar later schrijft Luis Alberto Urrea wat er met hen gebeurde. Het resultaat wordt een bestseller en Pulitzer Prize finalist, een moderne klassieker.
Ik las dit boek in 2008 toen ik in San Diego woonde waar het barst van de immigratie-uitdagingen. Als je iets wilt begrijpen van het complexe van immigratie en het absurde van het grensbeleid is dit een mooie start. En een hell of a ride.
Zo’n belangrijk en beladen onderwerp in handen van een groot auteur. Wat hij ermee doet?
- Met verrassend weinig vooroordeel beschrijft hij het apparaat als geheel: de immigranten, de Border Patrol, de coyotes.
- Hij toont de mens achter de vluchteling, zo goed, dat je niet alleen in zijn of haar verhaal zit, maar ook in het lijf dat worstelt met hoop, vrees en de six stages of heat death.
- Hij laat zien hoe belachelijk veel geld er gaat zitten in de (medische) opvang van deze vluchtelingen en hoe dat geld beter besteed kan worden aan het verbeteren van het leven in Mexicaanse dorpen.
Actueler kun je het niet krijgen. Beter ook niet.
Het bewijst maar weer eens hoe indringend en ontwrichtend non-fictie kan zijn. Lees en huiver.
