Er zit een boek in je hoofd. Je hebt al een heel stuk op papier. Je wilt het zo opschrijven dat je lezer geboeid blijft. En dan… loop je vast. Er was ooit een plan, een structuur, maar in je enthousiasme heb je je de meest fascinerende zijpaden in laten voeren.
Waar ging het ook alweer heen? Waar om? Waarom? Je sleutelt wat aan een bijzin, je schaaft wat aan een i, maar je verhaal komt niet vooruit.
Waar je ook over schrijft, houd je structuur simpel. Je lezer moet het kunnen volgen.
KISS: Keep It Simple, Stupid.
Om je verhaal goed op te kunnen schrijven, moet het voor jou glashelder zijn wat je precies wilt vertellen. Als het voor jou niet duidelijk is, raakt de lezer al helemaal de draad kwijt.
Hoe kom je uit de knoop? Terug naar de tekentafel!
- Kern: wat is de kern van je verhaal? Omschrijf het in één zin.
- Volgorde: als je je bestaande (hoofd)stukken op een (chrono)logische manier ordent, waar kom je dan op uit? Maak een lijst.
- Schrap: kijk kritisch naar je zojuist uitgeschreven structuur. Met de door jou geformuleerde kern in je achterhoofd: welke stukken kunnen eruit? Moet je je verhaal van A tot Z vertellen of volstaat G tot P? Bedenk bij elke verhaallijn: als dit er niet in zou zitten, is het verhaal dan nog te volgen? En interessant?
Misschien kom je er wel achter dat er twee verhalen om de aandacht strijden. Dat dat de reden was dat je vastliep. Welk verhaal ga je vertellen? Als je niet kiest kun je niet goed verder.
Simpel ≠ saai
Het wordt pas saai als je niet genoeg hebt geschrapt en de lezer opscheept met zaken die er niet toe doen. Als je scherpe keuzes durft te maken, is dat wat overeind blijft vaak de moeite waard.
Zet hem op!
