Op dit moment begeleid ik een verhaal over een veelbelovende start-up die moest zien te dealen met een enorme strop. Een van de dingen die ik goed vind aan dit manuscript is de toon. De zelfspot. Geestig beschrijft hij hoe naïef hij destijds zijn bedrijf startte. Alleen al daarmee neemt hij mij acuut voor zich in.
De schrijftip van vandaag: neem jezelf niet zo serieus
Als jij je alleen maar gelikt presenteert in je businessboek of op je website dan lijkt dat misschien professioneel. Je bedrijf gaat perfect, jij bent perfect. Maar die schone schijn is niet alleen doodvermoeiend voor jezelf (‘It’s Bouquet, dear!’) maar ook zo oninteressant voor anderen.
Perfect is ook intimiderend. Prima dat je expert bent, maar een beetje menselijk is wel zo sympathiek. En als je goed bent, blijkt dat wel uit je werk. Jouw lezers hebben graag te maken met een mens. Die domme dingen doet en bijvoorbeeld helemaal niet zo hip is als hij lijkt. Dat is ontwapenend. Zo ontwapenend als gesmeerde boterhammen mee naar je werk. Zo ontwapenend als het Stramme Kuiten Toernooi in Soest.
Streef en struikel
Imperfectie is gelaagd. Het gapende gat tussen ideaal en werkelijkheid is boeiend. Niet voor niets draaien goede boeken om een conflict. Zijn er personages met slechte eigenschappen, achilleshielen. Wordt er gestreefd en gestruikeld.
Dus wees echt, er is al zoveel neps. Wees eerlijk over je tekortkomingen en lach erom. Dan haal je de druk eraf voor jezelf en valt er voor anderen ook nog wat te lachen. Kijk maar naar het doorslaande succes van de White House Correspondents Dinner, bewegingen als de FuckUp Nights en boeken als Die andere moeders doen ook maar wat.
Zelfspot in je teksten
Esther Teeuw doet dat goed, vind ik. Ze is psycholoog, executive coach en yogadocent en ze schreef het boek Managers op het matje. Hierin laat ze zien hoeveel er te halen is (energie, plezier, impact) als je aandacht besteedt aan je lijf. Maar ze vertelt ook over haar eigen geoefen en uitglijers. Dat ze de meditatieleraar in Sri Lanka een ferme westerse handdruk gaf. En over de grote moeite die het haar kostte om stil te zitten en alleen maar te tellen. En dat er een tijd was vol koffie om op gang te komen en wijn om te ontspannen. Die toon is sympathiek en nodigt lezers uit om het ook te proberen.
Op je website kun je het ook doen, bijvoorbeeld in je blogs. Kijk maar eens naar de stukken van Sander Aarts op Unbreakable Academy, hier bijvoorbeeld maar ook in zijn video’s.
Ik ga ook mijn best doen. Om niet zo hard mijn best te doen. En gewoon toe te geven dat ik minder belezen ben dan men misschien denkt. En dat ik geen geduldige moeder ben en al snel vind dat huishoudelijke taken oneerlijk zijn verdeeld, ook al is dat niet zo. En dat ik graag iemand zou zijn die goed kon koken en groene vingers had en die heel accepterend door de regen fietst en niet vloekend.
En jij, wat valt er bij/om jou te lachen? Veel plezier!
